هر که با دوست آشنایی یافت

هر که خود را ز راه خود برداشت

ببر از خویشتن که طالب دوست

هر که غواص وار جان درباخت

در ضلالت مجوی را که خضر

فخر در فقر کن که سلطانی

نام باقی و نعمت ابدی

تا نگویی نزاری این شهرت

نه که در بست بر سرای سخن