علم الله که دگر طاقت هجرانم نیست

جمع چون باشم و آسوده دل و خوش خاطر

شدم از نقش خیال تو چو سوزن باریک

گر اشارت بود از دوست چه باک از دشمن

به سر خویش نی ام ساکن این کنج چو گنج

نیست با مذهب و دین دگرانم کاری

دارم از غایت تشویش ، سری سودایی

از تو محروم روا نیست چو من مظلومی

سخت کاری است پس از عهد وفا ، نومیدی

تو مرو از سر پیمان نزاری و اگر