هیچ ز من مانده نیست هرچه بمانده­ست اوست

شش جهتِ کاینات بر سرِ این چارسوست

او نکند التفات موسی اگر تندخوست

هرچه از آن­جا بود جمله بدی­ها نکوست

مغز تهی می­کنی خیز و برون آز پوست

فقر چو نورِ درون خرقه چو مشتی رکوست

مرتبه حدِّ من پیشِ مقصّر غلوست

بر زن و در هم شکن سنگ سزایِ سبوست

از تو همین التماس از تو همین آرزوست

انجمِ افلاک را کار همین گفت­وگوست