رختِ ایّامِ خود از کویِ ملامت بربست

پای در صورت معنی ندهد هرگز دست

اصل معنی ست به صورت چه نکوروی و چه گست

خودپرستی نکند عاشقِ معشوق پرست

که شنیده ست که هرگز ز خیار آتش جست

به بلاغت نرسیدند به پنجاه و به شست

که بلندی نه برازا بود از قامتِ پست

ذوقِ شکر ندهد چاشنیِ طبعِ کبست

نیستی از همگان با همگان بودن هست

هر که یک جرعه چشید از کفِ ساقیِ الست

نگسلد سلسلۀ عشق چو درهم پیوست

هر که در کار درست است نترسد ز شکست

فتنه انگیز بود عاشقِ شوریدۀ مست