تا گردنان نهند به پیشت رئوس را

صفوت چنین دهند ذوات و نفوس را

تو نیز هم به بانگ درآور خروس را

شایسته تر ز می کده جایی جلوس را

بوسه چه لایق است و موافق دبوس را

عاقل به خویشتن ندهد ره فسوس را

رستم دهد جزا به سزا اشکبوس را

سغمونیا و تربد و مقل و فلوس را

یک جو مخر زمانه تند شموس را

در خام از آن گناه گرفتند توس را

غیرت شجاع راست نه طبل و نه کوس را