دیده نهادی به صبر ، دوست بدادی ز دست

سود ندارد دریغ ، صید چو از دام رست

ضربتِ پیکان هجر ، باز جراحت بخست

هرکه ثباتیش هست دل بجهان در نبست

هم کُنَدَت عاقبت زیرِ گِل این خاک پست

حاصل آن یکدم است ، هرچه در ایٌام هست

کِی بملامت رود مهر که در دل نشست

هرکه به حلقش رسد جرعه ی جام الست

موجب شیرینی است ، شور نزاری مست