گر از دل باز گویم بیقرار است

اگر عقل است سودای دماغ است

نه روزم جز قلم کس همزبان است

مگر هم سایه بامن همنشین است

وفا از هرکه جویم بی نشان است

عفا اللّه غم که با من در همه حال

نزاری پیش از این بودی به زاری