گمان مبر که دلم دل ز دوست برکندست

دلم به یک نظر از روی دوست خرسندست

عجیب نیست اگر میل دل به دلبندست

که بندِ پایِ دلِ مُستمندِ من پندست

که جان من به جمالت بس آرزومندست

به خاک پای تو گفتم، ببین چه سوگندست!

که در وفا و صفا بی نظیر و مانندست