من کی ام هیچ بجز تو همه بیگانه ی توست

سوختن کار خلیل است که پروانه ی توست

عقل خود شاهد حال است که دیوانه ی توست

هر که بیرون ندهد راز تو مردانه ی توست

پود و تارش همه آن است که در شانه ی توست

حق و باطل همه از ریختن دانه ی توست

خود نزاریِّ گدا مست ز پیمانه ی توست