اگر عنایت غم نیستی که یار من است

غم تو یک نفس از من نمی شود غایب

مرا نه یار و نه اغیار جز تو یاری نیست

به دام زلف تو افتادم و عجب تر این

اگر به وصل نخواهی نواخت واویلا

نهاده ام سر بیچارگی و مسکینی

به ترک هستی خود گفتن و به بودن نیست

ز پیر عشق شنیدم که گفت هر حلّاج

شدم ز دست وگر باورت نمی شود

ز بس که خون دل از چشم من فرو ریزد

رعایتی دگرم گر نمی کنی باری