برخیز ساقیا بده آب حیات را

در حقّ من به ناحق اگر طعنه یی زنند

کو روح معجزی که گر از من کند قبول

یک ذره عشق بود که از ابتدای کَون

می مایه حیات وجودست قصّه چیست

بسیار در منافع او رنج برده ایم

می نوش بر نبات لب چشمه خضر

رهبان اگر به خواب بدیدی جمال دوست

محمود تا جمال ایازش نمود روی

گر می کند نزاری بی چاره بی خودی

فرتوت عشق را به سر خود چه اختیار