یار باریک میان تا ز کنارم برخاست

چند گریم که ز طوفان دو چشمم هر دم

واعظی بر سر منبر ز قیامت می گفت

هیبتش صاعقه در خرمن جانم انداخت

خود من بی خبر این رمز نمی دانستم

بروم سر بنهم تا عوض دل بدهم

دوش مخمور بدم مست درآمد ز درم

پیش از این گفتم اگر دل به بخاری دادم

گر خطا کردم و گر نه دلم اکنون باری

قصد کردم که ز درد دل خود حرفی چند

گفتمش بشنو ز احوال نزاری دو سه بیت