که شد حکمِ زمین با آسمان راست

ببین تا دابهالارض از کجا خاست

قیامت روشن و قایم هویداست

نصیبِ دیگران دان هر چه فرداست

که را با حاصلِ پروانه پرواست

اگر آیینهء جانت مصفّاست

ثَرا اینجا که میبینی ثریّاست

محقّق را سخن در دُرّ معناست

ز شورِ عشقِ شیرین در چه سوداست

بهشتِ سرمدی اینک مهیّاست

که دردِ عشق را علّت مداواست