مرا شدن به تماشای یار مصلحت است

عقوبتم مکن ای یار مهربان به گناه

به باغ رفتن و می خوردن وطرب کردن

ز روی خوب چرا منع می کنند مرا

گناه نیست به فتوی عشق اگر خوبان

خوشا شبی که دلم میدهی و می گویی

کنار و بوسه و لمس و نظر به مذهب عشق

به زینهار تو باز آمدم که مجرم را

به یک نظر سخنی بر نمی توانم گفت

اگر به خون منت رغبت است و می دانی

نزاریا شب قدرست قدرشب دریاب