78
شمارهٔ ۱۰۹۳
از برت می روم به ناچاره
طمع از جان بریده یک باره
تا کجا سر برون کند مجنون
که شد از کویِ لیلی آواره
از بلایی چنین که پیش آمد
بوده ام ترس ناک همواره
تا کند احتمالِ دردِ فراق
کو دلی بردبارِ خون خواره
ماه رویا بسوزم ار برسی
بر سر راه من به سیاره
از تو دارم طمع که یادآری
از نزاریِ زار بی چاره