دوش بازم قاصدی از حضرت یار آمده

مملکت بخشیم و مملوکیم و در رتبت به ما

تا ز خود بیرون نیایی ره نیابی در جرم

عشق ما بازی نباشد عزم سربازی مکن

قطعِ جان خوش کرده ام زآن شب که دیدم روی دوست

از خیال نرگس چشمان مستش تا به روز

نیست در مصر قبولی دل عزیزی هم چو او

کاشکی تانستمی گفتن که این درد از کجاست

برگ ها در باغ وحدت بر درختِ امتحان

عاشقم عاشق به آواز بلند ای دوستان

من ز خود اقرار دارم حاجتِ انکار نیست

رفته بودم زین جهان بر بوی او باز آمدم

پای بندم گر نزاری بود در بازار عشق