این منم خود را چنین در دست غم بگذاشته

دل به غربت داده و آرام جان در انتظار

قصه دردی از او هر شب صبا آرد به من

دیده باشی نیک بختان ریاضت دیده را

گر صنم آن است من خواهم پرستش کردنش

هر زمان جانی دگر بخشد رقیبان را حبیب

عشق را فرمود تا بنمود قلب ما به خلق

لشکر سودا به غوغا بر سد ما تاخته

این نه شرط دوستی باشد که دل بازش دهد