ماییم و نیم جان و جهانی و نیم جو

ای یار اگر نداری طاقت گریز کن

میدانِ عشق و معرکۀ عشق و زخم ِ عشق

گر برگِ جای دوست نداری و راه ِ دوست

ما با حواریانِ سماوات در گویم

طوبا به چشمِ وهم مصوّر کند خطیب

گر سیر شد ز مؤعظۀ عاقلان دلت

إلّا به پای مردیِ جبریلِ پای مرد

در کیشِ عاشقان برافکنده عقل و حکم

در کشت زارِ عالمِ دنیا نزاریا

خواهی بهشتِ عدن بگویم ترا عیان