گر به گوشت برسد درد من و زاری من

به تو ام ره ندهد بی تو نمی یارم بود

من ترا دارم و بی تو نتوان داشت مرا

صفت لیلی و مجنون که شنیدی بنگر

من از آن جام نخوردم که به خود بازآیم

تو نه آنی که من از تو طمع این دارم

می کنم صبر و جفا می کشم و می گویم

روزگار دل بی خویشتنم بر هم زد

خود نگویی که نزاری چو ز حد در گذرد