اگر دست واگیری از کارِ من

مگر هم تو رحمت کنی ورنه پس

سرم را به دستِ عنایت بپوش

اگر گردِ عالم بگردانی ا َم

تو بیرون بر از من مرا زآن که نیست

به جز روی تو نیست محرابِ دل

مکن سرگرانی که تدبیر نیست

نه آخر نزاریِ زارِ توم

به چشمانِ مستت که با غمزگان