علی ابن عثمان جُلّابی هُجویری غزنوی (اواخر سدهٔ چهارم ‐ حدود سال ۴۷۰هجری قمری) از بزرگان صوفیه است.
وی اواخر قرن چهارم هجری در جُلّاب از حوالی غزنه به دنیا آمد.
کتاب معروف وی «کشفالمحجوب» از قدیمترین و مهمترین مراجع دربارهٔ تصوف به زبان فارسی است که عطار از آن در تذکرةالاولیا فراوان بهره جسته. نثر این کتاب از نمونههای شاخص نثر دورهٔ اول زبان فارسی است. از قرائن این گونه استنباط میشود که تألیف این کتاب پیش از ۴۶۵ قمری آغاز شده و پس از ۴۶۹ به پایان رسیدهاست.
هجویری در حدود سال ۴۷۰ هجری قمری در لاهور از دنیا رفت.