منت خاک درت بر بصری نیست که نیست

سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست

خجل از کرده خود پرده دری نیست که نیست

سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست

با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست

بهره مند از سر کویت دگری نیست که نیست

غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست

ور نه در مجلس رندان خبری نیست که نیست

آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست

زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست

ور نه از ضعف در آن جا اثری نیست که نیست

در سراپای وجودت هنری نیست که نیست