تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

بر امید دانه ای افتاده ام در دام دوست

هر که چون من در ازل یک جرعه خورد از جام دوست

دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوست

خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوست

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

زان که درمانی ندارد درد بی آرام دوست