به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

زمانه افسر رندی نداد جز به کسی

بر آستانه میخانه هر که یافت رهی

هر آن که راز دو عالم ز خط ساغر خواند

ورای طاعت دیوانگان ز ما مطلب

دلم ز نرگس ساقی امان نخواست به جان

ز جور کوکب طالع سحرگهان چشمم

حدیث حافظ و ساغر که می زند پنهان

بلندمرتبه شاهی که نه رواق سپهر