هزار جهد بکردم که یار من باشی

چراغ دیده شب زنده دار من گردی

چو خسروان ملاحت به بندگان نازند

از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او

در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند

شبی به کلبه احزان عاشقان آیی

شود غزاله خورشید صید لاغر من

سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه من

من این مراد ببینم به خود که نیم شبی

من ار چه حافظ شهرم جوی نمی ارزم