تو را که هر چه مراد است در جهان داری

بخواه جان و دل از بنده و روان بستان

میان نداری و دارم عجب که هر ساعت

بیاض روی تو را نیست نقش درخور از آنک

بنوش می که سبکروحی و لطیف مدام

مکن عتاب از این بیش و جور بر دل ما

به اختیارت اگر صد هزار تیر جفاست

بکش جفای رقیبان مدام و جور حسود

به وصل دوست گرت دست می دهد یک دم

چو گل به دامن از این باغ می بری حافظ