خداوندا مرا آن ده که آن به

که راز دوست از دشمن نهان به

به جان او که از ملک جهان به

که آخر کی شود این ناتوان به

بود خاکش ز خون ارغوان به

که این سیب زنخ زان بوستان به

به حکم آن که دولت جاودان به

که رای پیر از بخت جوان به

ز مروارید گوشم در جهان به

ولی شیراز ما از اصفهان به

ولیکن گفته حافظ از آن به