بر لوح بصر خط غباری بنگارم

از موج سرشکم که رساند به کنارم

چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم

زان شب که من از غم به دعا دست برآرم

دادند قراری و ببردند قرارم

کان بوی شفابخش بود دفع خمارم

من نقد روان در دمش از دیده شمارم

زین در نتواند که برد باد غبارم

عمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم