به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل

صلاح ما همه دام ره است و من زین بحث

بود که یار نرنجد ز ما به خلق کریم

ز خون که رفت شب دوش از سراچهٔ چشم

رواست نرگس مست ار فکند سر در پیش

تویی که خوبتری ز آفتاب و شکر خدا

حجاب ظلمت از آن بست آب خضر که گشت