شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع

این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع

ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع

با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع