هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر

که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر

که این متاع قلیل است و آن عطای کثیر

که درد خویش بگویم به ناله بم و زیر

اگر موافق تدبیر من شود تقدیر

گر اندکی نه به وفق رضاست خرده مگیر

که نقش خال نگارم نمی رود ز ضمیر

حسود گو کرم آصفی ببین و بمیر

ولی کرشمه ساقی نمی کند تقصیر

همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر

خبر دهید به مجنون خسته از زنجیر

که ساقیان کمان ابرویت زنند به تیر