صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

ببین که جام زجاجی چه طرفه اش بشکست

چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست

رواق و طاق معیشت چه سربلند و چه پست

بلی به حکم بلا بسته اند عهد الست

که نیستیست سرانجام هر کمال که هست

به باد رفت و از او خواجه هیچ طرف نبست

هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست

که گفته سخنت می برند دست به دست