ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

نکته ای روح فزا از دهن دوست بگو

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام

به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز

گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب

خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست

شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست

روزگاریست که دل چهره مقصود ندید

دلق حافظ به چه ارزد به می اش رنگین کن