خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی

خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق

دولت از مرغ همایون طلب و سایه او

گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن

چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست

حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه