آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی

معشوق چون نقاب ز رخ در نمی کشد

چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست

بی معرفت مباش که در من یزید عشق

حالی درون پرده بسی فتنه می رود

گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار

می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب

پیراهنی که آید از او بوی یوسفم

بگذر به کوی میکده تا زمره حضور

پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان

حافظ دوام وصل میسر نمی شود