عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد

این همه عکس می و نقش نگارین که نمود

غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم

چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار

در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ

آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی

زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت

هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است

صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی