صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

آن که یک جرعه می از دست تواند دادن

پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت

شاه ترکان سخن مدعیان می شنود

گر چه از کبر سخن با من درویش نگفت

چشمم از آینه داران خط و خالش گشت

نرگس مست نوازش کن مردم دارش

به غلامی تو مشهور جهان شد حافظ