مرا با توست چندین آشنایی

دد و دامت کمین از پیش و از پس

مراد هم بجوییم ار توانیم

چراگاهی ندارد خرم و خوش

رفیق بیکسان یار غریبان

ز یمن همتش کاری گشاید

که فالم لا تذرنی فرداً آمد

فراموشم نشد، هرگز همانا

به لطفش گفت رندی ره نشینی

بیا دامی بنه گر دانه داری

ولی سیمرغ می باید شکارم

که از ما بی نشان است آشیانش

چو شاخ سرو می کن دیده بانی

ولی غافل مباش از دهر سرمست

نم اشکی و با خود گفت و گویی

که خورشید غنی شد کیسه پرداز

موافق گرد با ابر بهاران

که گویی خود نبوده ست آشنایی

مدد بخشش از آب دیدهٔ خویش

مسلمانان مسلمانان خدا را

که این تنها بدان تنها رساند

ز طرزی کآن نگردد شهره بگذر

تو از نون والقلم می پرس تفسیر

وز آن تخمی که حاصل بود کشتم

که نغز شعر و مغز جان اجزاست

مشام جان معطر ساز جاوید

نه آن آهو که از مردم نفور است

چو معلوم است شرح از بر مخوانید

که سنگ انداز هجران در کمین است