161
شمارهٔ ۱۱ - تعریف باغ جهان آرا
ندارد دهر، جای دل فروگیر
به از باغ جهان آرای کشمیر
درین گلشن به کس ننمود گل رو
نشد تا غنچه اش تعویذ بازو
ندارد دل جدا از سنبلش تاب
که یک جا خورده با زلف بتان آب
گلش پرورده ابر کرامت
زکات قامت سروش، قیامت
به سرو این چمن زد دست، طوبی
که در عالم سمر گردد به خوبی
دل سروش ز آزادی نشد ریش
گرفتارست پیش جلوه خویش
به هم سرکرده گل ها عشق بازی
به بلبل داده خط بی نیازی
ز فردوس است خرم تر، نهادش
ز آب خضر روشن تر، سوادش