پژمردگی نبرد بهار از گیاه ما

روزی که نبود آینه حسن در نظر

ما صبح صادقیم و دم از مهر می زنیم

آن کس که پی به مزرع امید ما نبرد

آتش کشد زبانه چو شمع از زبان او

از دیده نر و دل روشن به راه عشق

قدسی کفایت است در اثبات عاشقی

امشب سیه ترست ز شب های دیگرم