ما چو پروانه نسوزیم به داغ غلطی

روز ما را ز شب تیره جدا نتوان کرد

در ره عشق گذشتم ز خرد، گام نخست

مرده ساقی عشقم که به صد گردش جام

شکر لله که ز سودای تو گرم است دلم

خویش را در دل صحرای جنون گم کردم