106
شمارهٔ ۴۳۱
از تو دلها همه ناشاد و تو هم شاد نه ای
عالمی از تو خراب است و تو آباد نه ای
در گرفتاری عشق است حیات ابدی
جان به شکرانه ده ای صید، که آزاد نه ای
در حق من سخن غیر مگر کردی گوش؟
که دو روزست به من بر سر بیداد نه ای
گر سر زلف نداری، دل خود بیرون کش
در ره صید مکش دام، چو صیاد نه ای