خوی تو در جفا شکسته

بیگانگی تو خار حسرت

تا از جگر که یادگارست؟

آن کس که دلم شکسته، داند

بر هرکه کشید تیغ، از رشک

غیرت کش ساغرم، به سنگی

یا رب زن ناله ام، به آهی

تا بتکده دلم شد آباد

یا رب که شکستگی مبیناد

هرکس که بدید رنگ قدسی