مردم ز تیرگی، نفسی بی نقاب شو

بی فیض شعله، قرب خرابات مشکل است

تعمیر این خرابه، شگون نیست بر کسی

لب خشک بایدم ز جهان شد، مرا که گفت

قدسی کسی که او مژه ای تر نمی کند