توان غم تو ز جان خراب دزدیدن

حباب وار برآور ز آب دیده سری

خیال هندوی چشم تو در نمی آید

ز موج گریه ام افتد به گردن خورشید

دلی که وصل تو جوید به حیله، آن یابد

چو گل ز پرده برون آ، که بشکفد گلشن