168
شمارهٔ ۴۰۹
..............................
..............................انه ای دارم
مخندید ای حریفان گر شمردم از شما خود را
نیم گر مست، باری گریه مستانه ای دارم
ز چنگ من صبا زلفش نگیرد چون به آسانی؟
که من بسیار کم طالع تر از خود، شانه ای دارم
سراغ عافیت می گیرم از هرکس که می بینم
تلاش آشنایی باز با بیگانه ای دارم
به بزم دیگران تا کی چراغ انجمن باشی؟
شبی از در درآ ای شمع، من هم خانه ای دارم
حریفان مست و مینا سرکش و ساقی ست بی پروا
درین مجلس ز خونگرمان، همین پروانه ای دارم
چرا افکنده اید از چشمم ای طفلان نمی دانم
به سنگم پرسشی، من هم دل دیوانه ای دارم
به فرقم چون نگیرد طایر غم، آشیان قدسی؟
که در دامان خود از اشک، مشت دانه ای دارم