تا دل بر آتش غم جانانه سوختیم

ما را نه قرب شمع میسر، نه وصل گل

افروختیم در حرم کعبه صد چراغ

خون جگر ز شیشه کشیدیم و از حسد

آتش زدیم در جگر عاقلان ز رشک

خوبان نمی شوند به ما آشنا و ما

امشب که یاد روی تو مهمان دیده بود

کردی به غیر گرمی و شد کار ما ز دست

قدسی ز حرف عشق نبستیم لب دمی