چون غنچه بجز پرده دل نیست پناهم

هر عقده که پیش آوردم عشق، دلیل است

شادم که شب هجر تو چون شمع ز مقراض

چون صبح دوم، با همه کس صاف ضمیرم

از رشک به دل سنگ زند خانه کعبه

از دوستی شعله نگریم، که مبادا

محرومی ام از وصل تو، کس چون تو نداند

در چشم من از ضعف نماید ظلماتی

انداخت به رشکم چو فراقش به سر آمد

از گریه قدسی به مرادی نرسیدم