98
شمارهٔ ۲۸۹
به سرو سیم تنی راه برده ام که مپرس
به شمع انجمنی راه برده ام که مپرس
ز نکته های دقیقم که بود در خاطر
به غنچه دهنی راه برده ام که مپرس
ز تنگی دهن او حکایتی می رفت
به دقت سخنی راه برده ام که مپرس
ز بس شکست دلم بر سر شکست آمد
به زلف پرشکنی راه برده ام که مپرس
ز تازه رویی لطف قدیم پیر مغان
به باده کهنی راه برده ام که مپرس
تو ای نسیم تسلی به غنچه باش که من
به چاک پیرهنی راه برده ام که مپرس
چرا شکفته نباشد دلم، که چون قدسی
به گوشه چمنی راه برده ام که مپرس