کام جانم با من و من در پی کامم هنوز

کی رسد در عشق، لاف پختگی کس را، که من

مستی حیرت مرا محروم کرد از ذوق وصل

از تپیدن های دل دانم که بعد از مرگ هم

ذوق آغاز محبت بین، که در راه طلب

زانکه بودی مجلس افروزم، شد ایامی و هست

اول بزم و مرا ساغر ز زهر رشک پر

میل خاطر، آفت بال است صید عشق را